ଝୁଲିଲ ମୋ ପାଇଁ କୃଶରେ

ଆହେ ମୋର ଯୀଶୁ ସୁନ୍ଦର

ଝରିଗଲା ଝରଝର

କେତେ ତପତ ରୁଧିର

ରକତେ ରଞ୍ଜିତ ଶରୀର

ଛୁଟେ ତହୁଁ ପ୍ରେମର ଧାର

ମୋର ପାପ ଧୋଇବା ପାଇଁ

ବହିଥିଲା ସେ ଧାର ଧାର

ପ୍ରଭୁ ଯୀଶୁ କ୍ରୁଶ ବିନାରେ

ନୋହୁଁ ମୋର ଦର୍ପ କାହିଁରେ

ଯେତେ ପ୍ରିୟ ଅସାର ପେଡ଼ି

ଥୁଏ ପଦେ ମୁଁ ବାରବାର

ସହିଲ ହେ କେତେ କଷଣ

ନାହିଁ କାହିଁ ପ୍ରେମ ଏସନ

କରେ ଦାବି ତୁମରି ପ୍ରେମ

ଦେହ ଆତ୍ମା ମନ ମୋର

ହେରି ରକ୍ତ ରଙ୍ଗା ଶରୀର

ଫାଟୁ ବୁକୁ ମୋ ବବାରବାର

ସଢ଼ା କୁଟା ସମାନ ମଣେ

ଯେତେ ଘୃଣ୍ୟ ଲାଭ ମୋର